Szanowni Państwo!

          Gorąco zachęcamy do poznania zarysu historycznego naszej placówki, albowiem w roku 2018 będziemy obchodzić 50 lecie jej istnienia. Poł wieku funkcjonowania placówki, pół wieku niezliczonych i  nieobcych nam przecież losów dzieci i młodzieży. Pół wieku doświadczenia, dzięki któremu jesteśmy ciągle z Wami. Wszystko, co się do tej pory wydarzyło, na stałe zapisało się na kartach naszej historii. Historii, która jednak się nie kończy! A to wszystko zaczęło się tak…

            Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii im. Janusza Korczaka w Zgorzelcu powstał w 1968 roku pod nazwą ośrodek Szkolno – Wychowawczy nr 1 z siedzibą w Zgorzelcu przy ul. Bohaterów ZWM – późniejszej armii Krajowej 10. W skład placówki wchodziła Szkoła Podstawowa nr 3 oraz internat, który mieścił się na III piętrze szkoły podstawowej – obok świetlicy szklonej. Pełnił on funkcję tygodniowego internatu dla 70 dziewcząt z ubogich środowisk, niewydolnych wychowawczo i zagrożonych demoralizacją. Była to pierwsza, tego typu placówka w byłym województwie wrocławskim.

            Funkcję pierwszego dyrektora Ośrodka pełniła pani Józefa Różyło, zaś kierowniczką internatu była pani Janina Grzegorczyk. Struktura organizacyjna placówki zmieniała się wielokrotnie. W 1978 roku Ośrodek stał się placówką koedukacyjną. Funkcję dyrektora objął pan Władysław Kleszcz, kierownictwo internatu pani Maria Łyczkowska, która pełniła jednocześnie funkcję zastępcy dyrektora ds. pedagogicznych w tej szkole. W 1980 roku Ośrodek z rąk Kuratora Oświaty i Wychowania w Jeleniej Górze – pana Józefa Machaj, otrzymała sztandar oraz patrona w osobie Janusza Korczaka.

          Z dniem 1 września 1983 roku, zarządzeniem nr 24/83, Kurator zmienił kwalifikację Ośrodka i powołał Specjalny Ośrodek Szkolno – Wychowawczy dla dzieci społecznie niedostosowanych w wieku od 10 do 17 lat. Jednocześnie zostały powołane klasy specjalne dla dzieci z ośrodka oraz uczniów szkoły podstawowej nr 3 o obniżonych możliwościach intelektualnych, mających orzeczenie z Poradni Wychowawczo – Zawodowej. Ograniczono limit miejsc w internacie do 36.

          Zarządzeniem nr 38 z dnia 13.12.1991 roku, w sprawie zmian organizacyjnych, Kurator Oświaty w Jeleniej Górze rozdzielił Ośrodek na dwie niezależne placówki. Od 1 stycznia 1992 roku funkcjonowały oddzielnie: Szkoła Podstawowa nr 3 oraz Specjalny Ośrodek szkolno – Wychowawczy. Obie placówki utrzymały dotychczasowego patrona Janusza Korczaka. Mianowanie na Dyrektora Ośrodka otrzymała pani Maria Łyczkowska, która z powodzeniem prowadziła placówkę do 1998 roku. Ośrodek nie posiadając własnej bazy cały czas korzystał z zaplecza sportowego oraz żywieniowego szkoły. Do Ośrodka, po zmienionej organizacji trafiały dzieci z całego powiatu, jak i powiatów oddalonych – na podstawie orzeczenia Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej oraz postanowienia sądu. Nadzór nad placówką sprawował Inspektor Wydziału Oświaty i Kultury Starostwa Powiatowego w Zgorzelcu. Kwalifikowanie i kierowanie dzieci odbywało się za pośrednictwem Państwowego Pogotowia Opiekuńczego w Jagniątkowie, które diagnozowało przyszłych wychowanków placówek opiekuńczych – wydając stosowne opinie i zalecenia. W latach poprzednich postanowienia o umieszczeniu dziecka w Ośrodku wydawała właściwy sąd – wydział rodzinny i nieletnich, orzekając jednocześnie ograniczenie, czy zawieszenie władzy rodzicielskiej jednego bądź obojga rodziców.

         W Ośrodku funkcjonowały trzy grupy wychowawczo – koedukacyjne (wiekowe). Każda z grup posiadała po dwóch wychowawców. Funkcję pedagogów placówki pełniły kolejno panie: Teresa Miotk, Maria Gostyńska, a od 1994 roku – Teresa Stańczak. Specyfiką placówki był i jest nadal korczakowski system wychowawczy oparty na samorządowej strukturze (sejm, rada wychowanków, sąd koleżeński, księga: „proszę, dziękuję, przepraszam…” itp.). W 1996 roku w placówce powstał Telefon na ratunek dziecku działający we współpracy z Niebieską Linią – czynny całą dobę i obsługiwany nieodpłatnie przez kadrę pedagogiczną placówki.

           W związku z odejściem na emeryturę, po prawie 30 latach pracy w placówce, pani Marii Łyczkowskiej – dyrektorem placówki został wyłoniony z konkursu – pan Ireneusz Stec. Nowy dyrektor kontynuował starania poprzedniczki o przeniesienie placówki do większego i samodzielnego obiektu, a tym samym zwiększenia propozycji pomocy dziecku i rodzinie znajdującej się w sytuacji kryzysowej.

           Od października 1999 roku przy Specjalnym Ośrodku Szkolno – Wychowawczym powstaje „Grupa Dziennego Pobytu” dla dzieci ze środowisk niewydolnych wychowawczo. Placówka ta prowadzi coraz szerszą pracę na rzecz środowiska lokalnego, jednocześnie poszerzając ją o współpracę ze stowarzyszeniami niemieckimi oraz współpracy z partnerami zagranicznymi korzystają z wypoczynku letniego w postaci organizowanych kolonii i obozów. Funkcjonowanie placówki przez lata było możliwe w dużej mierze dzięki wsparciu środowiska lokalnego. Osoby prywatne oraz instytucje przez lata towarzyszyły Ośrodkowi, wspierając go w rozwoju i potrzebie. Tradycją placówki były i są nadal wieczerze wigilijne organizowane przez wychowanków i kadrę pedagogiczną placówki, podczas których spotykają się przyjaciele Ośrodka.

        Potrzeby powiatu w zakresie opieki nad dzieckiem stale rosły. Coraz więcej dzieci trafiało do placówki z postanowieniami sadu (ze spraw opiekuńczych i z tytułu demoralizacji), ograniczając tym samym dostępność placówki na prośbę rodziców. W czerwcu 2001 roku zatrudniono dodatkowego pedagoga, który przejął w imieniu Starostwa Powiatowego w Zgorzelcu kierowanie dzieci z terenu powiatu do placówek opiekuńczych i resocjalizacyjnych.

          W dniu 1 września 2002 roku placówka, już jako Specjalny Ośrodek Wychowawczy został przeniesiony do nowych pomieszczeń – znacznie poprawiły się warunki bytowe wychowanków. Uruchomiono fotelik na przypadki kryzysowe oraz kontynuowano przyjęcia interwencyjne dzieci do placówki. Nadal funkcjonowały trzy grupy pobytu stałego i jedna grupa pobytu dziennego. Wychowankowie zamieszkali w pokojach czteroosobowych, każda grupa otrzymała własną świetlicę. Znacznej poprawie uległy warunki sanitarno – higieniczne. Powstały osobne gabinety do pracy pedagogicznej i terapeutycznej. Powstała możliwość ulokowania pracowników administracji
w odpowiednich pomieszczeniach dostosowanych do ich zadań. Dzięki akcji informacyjnej przeprowadzonej w lokalnej prasie i telewizji placówka pozyskała tapczany i meble do sal sypialnych i świetlic, wyposażenie kuchni. Nawiązano kontakt z organizacjami i stowarzyszeniami z Niemiec, które wsparły wyposażeniem placówkę. Po roku funkcjonowania w części pomieszczeń podjęte zostały działania w celu wygospodarowania pieniędzy na dokończenie prac remontowych w pozostałej części piętra. Od 1 września 2003 roku przekazano do użytku wszystkie pomieszczenia – w placówce opieki całkowitej, dwie grupy dziennego pobytu, hotelik oraz przypadki kryzysowe i dla ofiar przemocy. Powstała duża świetlica na potrzeby całej społeczności oraz pokój do indywidualnej nauki połączony z wykorzystaniem na bibliotekę. Zaczęto realizację nie tylko zadań statutowych, ale również działania mające rozwiązywać problemy społeczności lokalnej.

         Wychodząc naprzeciw potrzebom i nowym wyzwaniom stawianym przed placówkami opiekuńczo – wychowawczymi, Dyrektor ośrodka wraz z dyrektorem placówki w Bogatyni opracował „Powiatowy System Profilaktyki i Opieki nad dziećmi i Młodzieżą” w powiecie zgorzeleckim. Była to nowatorska propozycja rozwiązywania na szczeblu powiatu problemów związanych z demoralizacją i niedostosowaniem społecznym dzieci i młodzieży, jak również zapobieganie wszelkim formom patologii społecznej. Nowatorstwo tej propozycjo polegało na koordynowaniu wszelkich zadań i działań w tym zakresie przez jedną placówkę.

           W ramach wprowadzenia w życie „Systemu opieki i wychowania dzieci i młodzieży
w Powiecie Zgorzeleckim” uchwałą rady powiatu z dniem 1 kwietnia 2003 roku powołano Zespół Placówek Terapeutycznych pod kierownictwem pana mgr Ireneusza Steca, w skład którego weszły powiatowe placówki oświatowe: 

• Specjalny Ośrodek Wychowawczy im. J. Korczaka w Zgorzelcu,
• Specjalny Ośrodek Wychowawczy w Bogatyni,
• Ośrodek Terapii i Resocjalizacji w Łagowie.

          W Ośrodku Terapii i Resocjalizacji w Łagowie, utworzonym po zlikwidowanym Młodzieżowym Schronisku Turystycznym, została uruchomiona autonomiczna „Grupa Usamodzielnienia” dla wychowanków, którzy ukończyli 18 lat, ale kontynuowali naukę i zdecydowali się na skorzystanie z możliwości pozostania w takiej formie opieki do czasu uregulowania swojej sytuacji socjalnej i prawnej.

           Autonomiczna Grupa Usamodzielnienia była nowatorską formą pracy przygotowującą młodzież do samodzielnego funkcjonowania po opuszczeniu Ośrodka. Umożliwiała poznanie zasad funkcjonowania w dorosłym życiu i zdobycie praktycznych umiejętności radzenia sobie z problemami dnia codziennego. Ośrodki w Bogatyni i w Zgorzelcu nadal pełniły zadania placówek przeznaczonych dla dzieci i młodzieży z zaburzeniami zachowania, zagrożonych demoralizacją i niedostosowaniem społecznym. Wychowankowie kierowani byli na mocy postanowienia sadu rodzinnego lub orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego wydanego przez Poradnię Psychologiczno – Pedagogiczną.

           W roku 2005 weszło w życie nowe Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 7 marca 2005 roku, w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości  i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w placówkach. Rozporządzenie to nałożyło obowiązek przekształcenia z dniem 31 sierpnia 2006 roku specjalnych ośrodków wychowawczych dla dzieci z zaburzonym zachowaniem i niedostosowaniem społecznym w Młodzieżowe Ośrodki Wychowawcze lub Młodzieżowe Ośrodki Socjoterapii.

            W związku z koniecznością dokonania przekształceń, decyzją Rady Powiatu rozwiązano Zespół Placówek Terapeutycznych. Wszystkie placówki wchodzące w jego skład zostały samodzielnymi jednostkami i od 1 września 2006 roku funkcjonowały jako Młodzieżowe Ośrodki Socjoterapii. Pomimo wielu przekształceń i zasad funkcjonowania wymuszonych kolejnymi nowelizacjami prawa oświatowego, Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii im. Janusza Korczaka w Zgorzelcu pełnił rolę placówki wielofunkcyjnej. Podejmującej szerokie działania w celu zapewnienia opieki i wsparcia dla dzieci i młodzieży znajdujących się w sytuacjach kryzysowych.

             Struktura organizacyjna młodzieżowego Ośrodka socjoterapii im. Janusza Korczaka w Zgorzelcu zakładała w tamtejszych latach funkcjonowanie w trzech koedukacyjnych grup wychowawczych dla 36 wychowanków wymagających pobytu stałego i dwóch grup dla dzieci objętych opieką w ramach działania grupy „Dziennego Pobytu”. Jeżeli chodzi o realizację zadań związanych z edukacją szkolną to do 2012 roku funkcjonowała zasada realizacji obowiązku szkolnego w szkołach masowych na terenie Zgorzelca.

             W roku 2012 nadeszły kolejne zmiany. Nowe Rozporządzenie MENiS określiło sposoby kierowania dzieci i młodzieży do placówek socjoterapeutycznych. Do końca roku szkolnego 2011/2012 pobyt dziecka regulowany na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego Wydziału Nieletnich.  Od tej chwili tj. od roku szkolnego 2012/2013 pobyt dziecka w naszej placówce stawał się dobrowolny, bez ingerencji Sądów Rejonowych, a za pobyt dziecka w placówce odpowiadał rodzic lub opiekun prawny i to na ich wniosek dziecko mogło zostać w placówce umieszczone. Jednocześnie rozpoczęto proces likwidacji analogicznego ośrodka w Bogatyni oraz przeniesienia wychowanków, jak również kadry pedagogicznej do MOS w Zgorzelcu. W związku ze zwiększeniem liczebności podopiecznych z 36 do 72 osób oraz dwukrotnym zwiększeniem się liczby pracowników, powstało także nowe stanowisko wicedyrektora Młodzieżowego Ośrodka Socjoterapii im. Janusza Korczaka, którym został mgr Łukasz Leszczuk.

             W tym samym czasie, Starostwo Powiatowe wraz z naszą placówką oraz parterem ze strony Niemieckiej zaczęło realizować niesamowity dla nas projekt, który uczynił z naszej placówki obiekt o europejskim potencjale, zarówno w sferze warunków socjalnych, jak i w obszarze opiekuńczym, ale również wychowawczo – dydaktycznym i socjoterapeutycznym. Był to dla nas wszystkich bardzo pracowity okres. To, co udało się nam uzyskać dzięki realizacji tego projektu zaskoczyłoby naprawdę niejedną osobę, a efekt przeszedł nasze najśmielsze oczekiwania. Podczas realizacji tego projektu można było dostrzec radykalne zmiany, które wydarzyły się na przełomie ostatnich kilku lat.

          Ideą projektu, od pomysłu do złożenia wniosku projektowego, był wynik wzajemnej, wieloletniej współpracy naszych placówek opiekuńczo – wychowawczych oraz wynikających – niestety – dysproporcji infrastrukturalnych widocznych po obu stronach granicy. W ramach dotychczasowej współpracy (przed realizacja projektu) oficjalnie, zorganizowaliśmy łącznie 48 spotkań dzieci i młodzieży z obydwu państw. W maju i kwietniu 2013 roku odbyły się dwa spotkania parterów mające na celu ustalenie zakresu rzeczowego projektu, harmonogramu i podziału obowiązków i zadań oraz odpowiedzialności parterów po to, aby od września 2014 roku, a więc od nowego roku szkolnego można było drożyć założenia projektowe w życie placówek.

          Innowacyjność tego projektu polegała na wykorzystaniu transgranicznej kooperacji, jako nośnika naszej współpracy. Zastosowanie rozwiązania w postaci polsko – niemieckich warsztatów ogólnorozwojowych łączy bowiem w sobie elementy edukacyjne oraz terapeutyczne i socjalizacyjne, ucząc beneficjentów funkcjonowania w społeczeństwie. Projekt ma neutralny wpływ na środowisko. Planowane i wdrożone prace budowlane zostały przeprowadzone tylko i wyłącznie wewnątrz budynku więc nie nastąpiła ingerencja w istniejące zagospodarowanie terenu. Przebudowa budynku nie wprowadziła istotnych zmian w emisji hałasów i wibracji oraz w wytwarzaniu stałych odpadów, co jest ważnym czynnikiem branym przy ocenie projektów jako takich.

            Celem projektu „Przebudowa pomieszczeń dotychczasowego internatu szkolnego na potrzeby Młodzieżowego Ośrodka Socjoterapii i. Janusza Korczak – etap I i etap II” było wzmocnienie placówek opieki nad dziećmi na pograniczu dolnośląsko – saksońskim. Zaplanowane działania w projekcie miały i mają nadal służyć realizacji celu założonego w projekcie. Działania miękkie w projekcie tj. organizacja warsztatów fotograficzno – filmowych, plastyczno – technicznych, tanecznych, kulinarnych, spotkania sportowe dla wychowanków (Międzynarodowy Turniej Piłki Plażowej oraz dwie edycje Międzynarodowej Spartakiady Lekkoatletycznej) oraz spotkania integracyjne dla wychowawców obydwu placówek miały i mają dalej wzmacniać więź pomiędzy mieszkańcami obydwu placówek opiekuńczo – wychowawczych. Prace inwestycyjne miały charakter drugoplanowy, ich głównym celem była znacząca poprawa bytu mieszkańców Młodzieżowego Ośrodka Socjoterapii w Zgorzelcu, dostosowanie go do standardów UE oraz wyrównanie dysproporcji w warunkach mieszkalno – bytowo – edukacyjnych po stronie polskiej.

            Wszystko zaczęło się od adaptacji starych, nieużywanych, przez sąsiadującą z nami szkołę, pomieszczeń dotychczasowego internatu i generalnego od remontu I piętra MOS wykonywanego przed wakacjami, który trwał ponad trzy miesiące. W roku szkolnym 2012/2013 oddano do użytku całe I piętro. Utworzono na nowo 12 pokoi mieszkalnych dla podopiecznych. Pokój był już trzyosobowy, w którym znajdowało się już zaplecze sanitarne w postaci pełnowartościowej łazienki. W tej chwili jest to niebywały wręcz luksus, na który nie może sobie pozwolić chyba żaden inny ośrodek w Polsce. Wcześniej, w naszej palcówce, pokoje były czteroosobowe, a łazienki i prysznice były zbiorcze po jednej stronie placówki – męskie, a po drugie – kobiece. Dzieci i młodzież musiała zbiorczo chodzić do toalety, aby dokonać tam porannych i wieczornych czynności higienicznych. To budziło wiele kontrowersji i było niejednokrotnie powodem do pojawienia się niepożądanych działań reprezentowanych przecież przez młodzież – a w tamtym jeszcze momencie – kierowaną przymusowo do tego typu placówek przez Sądy Rejonowe. W tej chwili nie odnotowujemy takich zdarzeń w ogóle. Co więcej, na wskutek tylko umieszczenia łazienek w pokojach mieszkalnych obserwujemy pewnego rodzaju zwiększony poziom bezpieczeństwa wychowanków, przywiązania się do pokoju mieszkalnego i dbania o jego mienie. Naprawdę obserwujemy pewien postęp i rozwój społeczny u naszych dzieci, które mają już własne środki czystości ulokowane w łazienkach, robią codziennie dyżury, dbają o czystość łazienki i pokoju mieszkalnego. Po prostu te warunki przypominają typowy dom rodzinny, bądź też przewyższają w wielu przecież przypadkach nawet te standardy i tu dopiero uczą się, co to znaczy porządek, higiena i samodyscyplina.

          Na I piętrze, w roku szkolnym 2012/2013 utworzono również trzy klasy Gimnazjum Specjalnego przy MOS im. Janusza Korczaka w Zgorzelcu. Zatrudniono nowych nauczycieli z zaprzyjaźnionych szkół publicznych. Szkoła miała swoje zaplecze sanitarne żeńskie i męskie. Utworzono również pokój nauczycielski, co było również dla nas nowością. Utworzono również nowy gabinet wicedyrektora placówki MOS. Zaadaptowano bardzo duże pomieszczenie na pełnowartościową kuchnię do przyrządzania posiłków lub tez prowadzenia zajęć o tematyce kulinarnej. Kuchnia zyskała nowe wyposażenie w postaci mebli na zamówienie, kilku kuchenek, lodówek i stołów. W tej właśnie kuchence były organizowane zajęcia kulinarne z projektu. Również zmieniono układ dwóch innych dużych pomieszczeń adaptując je na dużą, zbiorczą świetlicę mogącą pomieścić uczestników wielu wydarzeń z dwóch pięter, a wiec ponad 72 osoby, dodatkowo z wychowawcami. Utworzono nowy pokoik kryzysowy, w którym mogą schronić się osoby tego potrzebujące. Jest on wyposażany, tak jak pozostałe, w zaplecze sanitarne. Udzielamy pomocy przede wszystkim kobietom i dzieciom, które padły ofiarami przemocy rodzinnej. Również wychowankowie innych placówek trafiają do nas interwencyjne na prośbę policji, gdy dokonali np. ucieczki z danej placówki oddalonej od naszej o kilkaset kilometrów.

           Wraz z końcem roku szkolnego 2012/2013, tak jak obiecał ówcześnie Starosta, dokonano analizy sytuacji i złożono rozszerzenie niniejszego projektu o kolejne założenia i działania. Również na wakacjach 2013 dokonano remontu III pietra. Przez dwa miesiące zrównano z ziemią wszystko to, co stanowiło wcześniej naszą strukturę. Wyremontowano korytarz i postawiono nowe ściany działowe. Utworzono 12 pokoi mieszkalnych dla 36 wychowanków. Układ pomieszczeń był zgodny z układem pokoi mieszkalnych na piętrze III. Nie było tam jednak klas szkolnych, a wolne obszary zagospodarowano na świetlice „dziennego pokoju” dla dzieci dochodzących do palcówki ze szkół masowych, świetlice terapeutyczną i  diagnostyczno – konsultacyjną FAS, utworzono i wyposażono nowy gabinet psychoterapeuty (wcześniej nie było takowego w ogóle), utworzono pracownię plastyczno – techniczną, zagospodarowano pomieszczenie na aneks kuchenny (jednakże o mniejszych gabarytach w porównaniu z piętrem I), utworzono świetlicę (również mniejszą, w porównaniu z piętrem I), utworzono nowy gabinet dla intendentki MOS oraz zaadaptowano, wyremontowano i doposażono kompletnie gabinet pielęgniarki. Warte podkreślenia jest, iż zarówno I, jak i III piętro jest monitorowane, a obraz rejestrowany, co w sposób radykalny zwiększyło poziom bezpieczeństwa w całej placówce. Nagrywany obraz może być dostępny dla wychowawców w kwestiach spornych i dyskusyjnych.

             Mimo, że przebudowa pomieszczeń MOS nie była ujęta w projekcie jako priorytetowa, to trudno nie oprzeć się wrażeniu, że ona ta naprawdę wszystko zmieniła. Owszem, projekty „miękkie” były i jeszcze do końca 2018 roku będą realizowane. Jednakże to zmiana strukturalna w sferze socjalnej stała się samoistnie czymś, czego nigdy chyba byśmy nie doświadczyli zważywszy, iż resort oświatowy nie posiada środków własnych na remonty o takiej skali, a sam organ prowadzący – gdyby nie środki z UE – również nie zdołałby zgromadzić ponad 2 milionów złotych na pokrycie kosztów związanych z remontem o takim rozmachu i adaptacją oraz wyposażeniem nowych pomieszczeń.

           Nadal, do końca roku szkolnego 2017/2018, realizujemy projekty „miękkie”. Terminarz spotkań z młodzieżą niemiecką był bardzo napięty, co wymuszało na nas zwiększenie tempa pracy i zaplanowanie dokładnie wszystkiego, gdyż poszczególne projekty kończyły się w sposób kulminacyjny i sposobne było zaprezentowanie końcowych efektów pracy dzieci i młodzieży. Projekty te wniosły na pewno bardzo dużo emocji w codzienne życie placówek. Dzieci i młodzież z niecierpliwością czekały na kolejne edycje poszczególnych zajęć. Szczególną uwagą cieszyły się zajęcia taneczne, jak również plastyczno – techniczne, ale przede wszystkim zajęcia fotograficzno – filmowe, dzięki którym powstało już kilka półprofesjonalnych filmów, a ostatni z nich doczekał się końcowej premiery w zgorzeleckim kinie, co jest ewenementem w historii naszej placówki. Zajęcia o mniejszym natężeniu takie jak kulinarne były pouczające, bowiem wychowankowie mogli nabyć umiejętności przygotowywania posiłków świątecznych, przy jednoczesnym poznaniu kultury i obyczajowości naszych narodów. Natomiast zajęcia sportowe takie jak min. Międzynarodowe Zawody Piłki Plażowej były wydarzeniem bezprecedensowym, w którym brało blisko 100 wychowanków, nie wliczając opiekunów.

           W roku szkolnym 2017/2018 nastąpiły kolejne dla nas zmiany regulujące nowe prawo oświatowe. Wedle nowego rozporządzenia likwidacji uległy dotychczasowe Gimnazja, a w ich miejsce ponownie, po wielu latach, powróciła ośmioletnia szkoła podstawowa. Zmieniła się także nazwa naszej szkoły z dotychczasowej tj. Gimnazjum Specjalnego przy Młodzieżowym Ośrodku Socjoterapii im. Janusza Korczaka na Szkołę Podstawową Specjalną przy Młodzieżowym Ośrodku Socjoterapii im. Janusza Korczaka. We wrześniu 2017 roku otworzyliśmy – wedle nowej podstawy programowej – klasę VII i wygaszamy cyklicznie w kolejnych latach istniejące jeszcze obecnie klasy II i III Gimnazjum Specjalnego, które kończyć się będą Egzaminami Gimnazjalnymi zamykając jednocześnie ośmioletnią historię naszej szkoły w roku 2020. Od roku 2017 tworzy się jednocześnie nowa historia Szkoły Podstawowej, która docelowo będzie posiadała każdego roku trzy klasy szkolne na poziomie VI – VIII, w których uczyć się będzie ogólnie 36 wychowanków tutejszej palcówki.

           I tak, moi drodzy! Za rok będziemy obchodzić hucznie i dumnie pięćdziesięciolecie istnienia Młodzieżowego Ośrodka Socjoterapii im. Janusza Korczaka w Zgorzelcu. Zapewne sam Janusz Korczak byłby z nas Wszystkich dumny! Bo ta cała wspaniała historia zaczęła się właśnie od Niego…