Dlaczego my

1. „Trening Zastępowania Agresji”

                W skrócie (ART), wywodzący się od angielskiej nazwy Agression Replacement Training, jest programem psycho – edukacyjnym prowadzony jest przez tutejszych certyfikowanych trenerów ART opracowanym przez prof. Arnolda Goldsteina z USA w odpowiedzi na narastający problem agresji i przemocy. Jest programem wielostronnej interwencji mającej zapobiegać zachowaniom agresywnym. Składa się z trzech modułów: treningu umiejętności społecznych, treningu kontroli złości i treningu wnioskowania moralnego. Jest programem zaakceptowanym i rekomendowanym do realizacji przez MENiS i znajduje się w banku rekomendowanych programów profilaktycznych.

                Celem jest modyfikowanie zachowań wychowanków przejawiających agresję lub inne zaburzone zachowania. Nauczenie umiejętności alternatywnych wobec agresji oraz sposobów kontrolowania gniewu i bardziej efektywnych sposobów myślenia. Uczenie norm moralnych i wartości społecznie aprobowanych. Przewidywane efekty oddziaływań: Poprawa funkcjonowania społecznego uczestników w grupie rówieśniczej. Zmniejszenie poziomu agresji, lęku, impulsywności, stresu. Nauczenie młodych ludzi samokontroli złości. Zwiększenie świadomości swoich zalet i mocnych stron. Stawianie realistycznych celów życiowych i umiejętne ich realizowanie. Poprawa komunikacji interpersonalnej. Treningi odbywają się  według ściśle określonych procedur:

• „Pokaż” (Modelowanie) demonstrowanie umiejętności przez trenera;
• „Zrób” (Odgrywanie ról) nabywanie umiejętności przez trenujących;
• „Omów” (Informacja zwrotna) opinie grupy i trenera wskazujące na to, co zostało wykonane dobrze (Wzmocnienie pozytywne) i co można zrobić inaczej ( dzielenie się doświadczeniem);
• „Przećwicz” (Trening uogólniający): ćwiczenie w grupie i ćwiczenia domowe w celu zwiększenia transferu umiejętności w odniesieniu do realnej sytuacji życiowych każdego z trenujących i zwiększenia podtrzymania nabytego doświadczenia.

W skład treningu wchodzą trzy komponenty:

1. Trening nabywania i dostosowania umiejętności prospołecznych – polega na uczeniu umiejętności, które służą zastępowaniu niekontrolowanych zachowań destrukcyjnych, zachowaniami konstruktywnymi (uczenie tego, co należy robić w trudnych sytuacjach). Odbywa się to w oparciu
o listę pięćdziesięciu umiejętności ważnych w życiu społecznym.

2. Trening kontroli złości (emocji) – uczenie czego nie należy robić. Polega na zastosowaniu sekwencji bodziec – zachowanie – reakcja w celu zidentyfikowania wyzwalaczy złości. Komponent ten stanowi wieloetapową sekwencję, która najpierw pomaga trenującym zrozumieć, jak postrzegają i często mylnie interpretują zachowania innych tak, że wzbudza to u nich złość. Elementem treningu kontroli złości jest podwyższenie poziomu samokontroli, ograniczenie i kontrolowanie gniewu i agresji.

3. Trening wnioskowania moralnego (rozwoju moralnego) i odkrywanie wartości w oparciu o teorię rozwoju moralnego L. Kohlberga. Celem treningu jest wywołanie dysonansu poznawczego i refleksji w odniesieniu do własnego świata wartości w duchu daleko idącej tolerancji. Nadawanie pozytywnego znaczenia emocjom i uczuciom, postawom i przekonaniom, co stanowi podstawę edukacji moralnej. Opóźnienie w rozwoju moralnym jest interpretowane jako posługiwanie się niedojrzałymi, hedonistycznymi i egocentrycznymi sądami moralnymi u podstaw których leżą zniekształcenia poznawcze (błędy myślowe) takie jak egocentryzm, umniejszanie/zmiana znaczenia, obwinianie innych, zakładanie najgorszego.

2. „Przeciwdziałanie wyuczonej bezradności u dzieci i młodzieży”

                W języku codziennym bezradność rozumiana jest jako nieumiejętność radzenia sobie
w sytuacjach trudnych. To zjawisko można zauważyć zarówno w działaniach całego społeczeństwa jak i pojedynczych jednostek. Przyczyny jej powstawania w pierwszym przypadku związane są ze środowiskiem a w drugim z osobowością człowieka. U części społeczeństwa utrzymuje się przeświadczenie, że nie jest w stanie kształtować własnego losu, co okazuje się odczuwaną bezradnością i towarzyszącym jej nastrojem depresyjnym. W wyniku realizacji niniejszych zajęć wychowanek: poznaje swoje mocne strony, nabywa umiejętności analizowania przyczyn niepowodzeń, rozpoznaje różnorodność uczuć przeżywanych w związku z zaistniałymi sytuacjami w życiu, nabywa umiejętności wyboru wartości.

Celem zajęć jest:

• Uświadomienie wychowankom pojęcia bezradności i wzbudzenie refleksji nad własną bezradnością w niektórych sytuacjach;
• Umiejętność planowania;
• Uświadomienie wychowankom, że każdy człowiek może czuć się bezradny w niektórych sytuacjach;
• Wywoływanie pozytywnych emocji i racjonalnego myślenia w trudnych sytuacjach;
• Ćwiczenie umiejętności analizowania przyczyn niepowodzeń i reakcji na niepowodzenia;
• Uświadomienie wychowankom różnorodności uczuć przeżywanych w związku z zaistniałymi w życiu sytuacjami;
• Ćwiczenie umiejętności dostrzegania pozytywnych stron życia;
• Wyodrębnienie różnych typów zachowań, zdobycie umiejętności ich rozpoznawania i rozumienia skutków.

3. „Zajęcia socjoterapeutyczne dla dzieci i młodzieży”

            Założeniem zajęć jest wszechstronny rozwój osobowości, pomoc w zrozumieniu siebie oraz innych ludzi, pomoc w poznawaniu i rozumieniu świata oraz przygotowanie do współtworzenia go i odnajdywania w nim własnego miejsca. Zajęcia prowadzone są metodą aktywną, polegającą na uczeniu się przez własne doświadczanie i wyciąganie z przeżywanych sytuacji wniosków. Podstawowe techniki to: praca w kręgu i „rundki”, jako sposób dzielenia się z innymi swoimi doświadczeniami, „burza mózgów” pozwalająca zaktywizować grupę i wyzwolić jej potencjał twórczy, psychodrama umożliwiająca odgrywanie scenek, których tematem będą rzeczywiste problemy nurtujące członków grupy, zabawa, która pozwoli uwolnić się od codziennych problemów życiowych, surowych wymogów stawianych przez otoczenie i gry psychologiczne, służące realizacji określonych celów rozwojowych, edukacyjnych i korekcyjnych.

Cele rozwojowe:

• zaspokojenie potrzeby przynależności do grupy rówieśniczej i jej aprobaty,
• zaspokojenie potrzeby nawiązania bliskiego kontaktu z osobą dorosłą,
• zaspokojenie potrzeb wyrażania siebie, intymności, 
• zaspokojenie potrzeby aktywności społecznej,
• budowanie poczucia wspólnoty grupowej.

Cele edukacyjne:

• zdobycie umiejętności porozumiewania się i konstruktywnego rozwiązywania konfliktów z dorosłymi i rówieśnikami;
• uczenie różnych sposobów odreagowywania negatywnych emocji;
• doskonalenie umiejętności rozpoznawania i nazywania emocji;
• dostarczenie wiedzy nt. skutecznej i nieskutecznej komunikacji;
• zdobycie umiejętności wyrażania uczuć negatywnych.

Cele terapeutyczne:

• budowanie pozytywnego obrazu siebie i zwiększenie poczucia własnej wartości;
• stworzenie okazji do odreagowania napięć emocjonalnych;
• zaspokojenie potrzeby bycia ważnym.

4. „Zajęcia profilaktyczne”

Profilaktyka oznacza zapobieganie występowaniu zjawisk niepożądanych. Jest to proces, który wspiera zdrowie przez umożliwienie wychowankom uzyskania pomocy potrzebnej im do konfrontacji ze złożonymi, stresującymi warunkami życia oraz przez umożliwienie im osiągania subiektywnie satysfakcjonującego, społecznie akceptowanego, bogatego życia. Działania profilaktyczne są zatem ważne i potrzebne, ponieważ mają za zadanie wyposażyć młodego człowieka w odpowiednie umiejętności oraz system wartości niezbędne do prawidłowego funkcjonowania w życiu społecznym. W wyniku realizacji zajęć profilaktycznych wychowanek: uświadamia sobie zagrożenia wynikające z wszelkiego rodzaju uzależnień i potrafi im się przeciwstawić, dba o bezpieczeństwo swoje i innych uzyskuje pomoc specjalistyczną, identyfikuje się ze środowiskiem społecznym, dostrzega korzyści płynące z prowadzenia zdrowego stylu życia.

Celem zajęć jest:

• Podniesienie poziomu bezpieczeństwa wychowanka;
• Promowanie trybu życia zapewniającego zdrowie fizyczne, psychiczne i duchowe;
• Wyposażenie wychowanka w wiedzę na temat konsekwencji palenia tytoniu, picia alkoholu zażywania narkotyków/dopalaczy;
• Kształcenie w wychowankach poczucia własnej wartości i motywacji do pracy nad sobą;
• Rozwijanie umiejętności psychospołecznych do właściwego funkcjonowania w życiu społecznym;
• Przygotowanie wychowanka do znalezienia własnego miejsca w społeczeństwie;
• Kształtowanie poczucia odpowiedzialności za własne uczynki, postępowanie;
• Uczenie właściwych, bezpiecznych zachowań w różnych sytuacjach;
• Kształtowanie asertywności;
• Kształtowanie umiejętności współdziałania w grupie.

5. „Zajęcia z psychologiem oraz psychoterapeutą”

                Ideą spotkań jest diagnozowanie sytuacji wychowawczych w celu wspierania rozwoju wychowanka, pomoc w dookreśleniu  odpowiednich form pomocy psychologiczno – pedagogicznej;  konsultacje z całym zespołem wychowawczym – wspieranie pracowników w placówce w działaniach mających na celu optymalną pomoc w rozwoju i wychowaniu dziecka; szeroko rozumiana indywidualna praca terapeutyczna – zajęcia o charakterze psychoterapeutycznym, wspierającym, wychowawczym, interwencyjnym, motywacyjnym i innym – zależnie od diagnozowanych potrzeb oddziaływania grupowe o charakterze terapeutycznym; prowadzenie  warsztatowej grupy terapeutycznej.

6. „Warsztatowa grupa terapeutyczna”

                Cotygodniowe zajęcia terapeutyczne realizowane w formie warsztatowej, ukierunkowane na wypracowywanie i poszerzanie szeregu umiejętności psychospołecznych, zdolności interpersonalnych w pracy grupowej; zajęcia budowane na zasadzie diagnozowania problemów indywidualnych
i grupowych celem nauki konstruktywnego ich rozwiązywania. Oprócz założeń socjoterapeutycznych, zajęcia te mają na celu poszerzanie wglądu uczestników w ich aktualne stany emocjonalne oraz wypracowanie umiejętności samoregulacji. 

7. „Zajęcia z wykorzystaniem elementów metody Dennisona”

                Metoda ta (potocznie zwaną też gimnastyką mózgu) wspomaga naturalny rozwój psychofizyczny dziecka. Są to ćwiczenia relaksacyjne i energetyzujące służące integracji półkul mózgowych w celu ich efektywniejszego działania. Program rozwoju ruchowego, ukierunkowany jest na łatwe uczenie się i aktywizacji układu nerwowego oraz uwalniania od stresu. Zaletą tej metody jest to, że wystarczy poświęcić jej dosłownie kilkanaście minut dziennie, by w krótkim czasie osiągnąć rezultaty. Po ćwiczeniach  ruchowych, prowadzący z grupą wychowanków wspólnie czyta książki lub bajki oraz opowiadania terapeutyczne.

8. „Indywidualne spotkania edukacyjno – terapeutyczne dla osób mających doświadczenia z substancjami psychoaktywnymi”

                Celem programu jest przeciwdziałanie rozwojowi uzależnienia od narkotyków i alkoholu. Cel ten jest osiągany poprzez pogłębienie wiedzy uczestników programu na temat zdrowotnych, społecznych i prawnych konsekwencji używania substancji psychoaktywnych (alkoholu i narkotyków) oraz wiedzy na temat miejsc pomocy, a także poprzez zmianę postaw wobec używania.

9. „Terapia pedagogiczna”

                Terapia pedagogiczna prowadzona przez pedagoga palcówki, jak również wychowawców kilka razy w tygodniu to inaczej reedukacja lub zajęcia korekcyjno – kompensacyjne. Pomaga wychowankom, którzy cierpią na dysleksję, mają trudności z koncentracją uwagi oraz mają duże zaległości dydaktyczne, przy zaburzeniach rozwojowych np. zaburzenia mowy, koordynacji wzrokowo – ruchowej.

 10. „Zajęcia relaksacyjne (odreagowywanie, wizualizacja)

                Zły stan psychiczny, w jakim się często znajdujemy jest spowodowany różnego rodzaju stresorami, z którymi nie wiemy, jak sobie poradzić. Stres powoduje w organizmie wiele napięć: fizjologicznych, których źródłami są lęki i niepokoje oraz napięcia pochodzące z niezaspokojonych potrzeb psychicznych. Likwidacji tych napięć służą różnego rodzaju techniki relaksacyjne.

Podstawowe cele:

• nauka relaksu,
• poprawa koncentracji i wyciszenie umysłu,
• pokonanie lęków i zahamowań (co rozwija i pobudza ekspresję),
• uzyskanie lepszego samopoczucia,
• lepsze poznanie siebie,
• poprawa zdrowia w szerokim znaczeniu (fizycznego, psychicznego, społecznego itp.)
• nauka prawidłowego oddychania,
• radzenie sobie z sytuacjami stresującymi, z problemami w szkole, poza nią itp.

Zadania szczegółowe:

• rozwijanie wrażliwości na piękno przyrody, muzykę i malarstwo połączone z nauką relaksu,
• techniki relaksacyjne i twórcza wizualizacja,
• nauka postrzegania i koncentracji uwagi oraz nauka wymiany myśli
• rozwijanie poczucia własnej wartości i samoakceptacji → stosowanie afirmacji w czasie twórczej wizualizacji,
• techniki oddechowe – oddychanie ,,balonowe”,
• rozwijanie wyobraźni i wrażliwości na barwy i dźwięki
• muzykoterapia i nauka swobodnego ruchu,
• nauka obserwacji reakcji emocjonalnych,
• nauka dzielenia się wrażeniami
• nauka samodyscypliny,
• zachęcanie do dobrych czynów, do pozytywnego działania,
• nauka technik oddechowych pranajama.

11. „Zajęcia profilaktyczno – edukacyjne nt. Zdrowego stylu życia"

Kształtowanie modelu człowieka świadomie dbającego o zdrowie poprzez:

• Promowanie zdrowia – czym jest zdrowie dla człowieka;
• Promowanie zdrowego odżywiania;
• Promowanie higieny osobistej;
• Promowanie aktywności fizycznej;

Cele szczegółowe:

• Uświadomienie wychowankom jak ważne jest zdrowie w życiu człowieka;
• Podejmowanie działań na rzecz zdrowia własnego i innych;
• Poznawanie zasad zdrowego odżywiania;
• ·Kształtowanie odpowiednich nawyków żywieniowych;
• Poznanie zasad higieny i kultury przygotowywania i spożywania posiłków;
• Kształtowanie przekonania o konieczności zasad higieny osobistej;
• Rozwijanie umiejętności radzenia sobie ze stresem i zapobieganie chorobom oraz uzależnieniom;
• Uświadomienie uczniom wartości aktywności fizycznej w codziennym życiu;
• Poznawanie różnorodnych form aktywności ruchowej i zasad bezpieczeństwa;
• Zwiększenie aktywności fizycznej wśród wychowanków. 

Tematyka odziaływań:

• Rola zdrowia w życiu człowieka
• Zasady zdrowego stylu życia
• Zasady zdrowego żywienia
• Zdrowa i niezdrowa żywność
• Konsekwencje złego odżywiania
• Zbilansowana dieta
• Higiena i kultura przygotowywania i spożywania posiłków
• Higiena ciała oraz otoczenia a stan zdrowia
• Leki oraz naturalne metody leczenia
• Profilaktyka – co to takiego?
• Profilaktyka uzależnień – papierosy, alkohol, narkotyki
• Znaczenie ruchu dla zdrowia
• Aktywność ruchowa alternatywą na stres

12.  „Zajęcia dydaktyczne”

                Zajęcia dydaktyczne z podopiecznymi prowadzone są przez opiekuna, bądź też opiekunów grupy, codziennie od poniedziałku do czwartku w godzinach 16.30 – 18.20, a dodatkowo w sobotę,
w godzinach dyżuru porannego. Jest to czas poświęcony tylko i wyłącznie nauce własnej. W tym przedziale godzin, monitorowany jest aktualny stan edukacyjny podopiecznego. Prowadzone przez opiekunów zajęcia edukacyjne polegają na pomocy w sprawach bieżących (odrabianie codziennych zadań domowych etc.), jak również na wyrównywaniu braków edukacyjnych powstałych z powodu nierealizowania dotychczas obowiązku szkolnego.